தலைக்கனம் தலைக்குனிவைத் தரும் நகைச்சுவை கதை

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 *"தலைக்கனம் தலைக்குனிவைத் தரும்..."*  'தனக்கு மட்டுமே எல்லாம் தெரியும்' என்று தலைக்கனம் பிடித்த பண்டிதர் ஒருவர் இருந்தார்.   அடர்த்தியான புருவம், பெரிய மீசை, அடிக்கடி மொட்டை போட்டுக் கொள்ளுவதால் ஈர்குச்சி  போல் காணப்படும் முடிகளுடன் கூடிய தலை. இதுவே அவரது  அடையாளம்...  வீதியில் அவரைக்  கண்டு விட்டாலே மக்கள் ஓடி ஒளிந்து கொள்வார்கள்...  ஏனென்றால் கண்ணில் படும் யாராயிருந்தாலும்  ஏதாவது கேள்வி கேட்டு மடக்கித் தமது வாதத்திறமையால்  மட்டந்தட்டிவிடுவார்.  இதில் சிலர் அழுது விடுவது  கூட உண்டு...  ஒரு நாள் அவருக்கு மட்டந்தட்ட யாருமே கிடைக்கவில்லை. ஊர் எல்லை வரை வந்து விட்டார்...  அங்கே ஒரு மரத்தடியில் தொழில் செய்து கொண்டிருந்த ஒரு நாவிதரைப் பார்த்தார்...  நாவிதரின் உடைகள் நைந்து போய் அவரது வறுமையைக் காட்டினாலும், அதை அவர் சுத்தமாய்த் துவைத்து, நேர்த்தியாய் உடுத்தியிருந்த விதம் அவருக்கு ஒரு தனி கம்பீரத்தைக் கொடுத்தது...  இது பண்டிதருக்கு எரிச்சலை மூட்டியது...  இன்று  இந்த மனிதனைக் கதறி அழவைத்தே ஆக வேண்டுமென்று முடிவெடுத்து அவரை நெருங்கினார்...  "என்னப்பா! முடி வெட்ட எவ்வளவு? சவரம் பண்ண எவ்வளவு?" என்றார்...   அவரும், "முடிவெட்ட நாலணா, சவரம் பண்ண ஒரணா சாமி!" என்று பணிவுடன் கூறினார்...   பண்டிதர் சிரித்தபடியே, "அப்படின்னா, என் தலையை சவரம் பண்ணு..." என்று கூறிவிட்டு வெற்றிப் புன்னகையோடு அமர்ந்தார்...  வயதில் பெரியவர் என்பதால் நாவிதர் அதைப் பெரிதாக எடுத்துக் கொள்ள வில்லை...   வேலையை ஆரம்பித்தார்...  'நாவிதர் கோபப்படுவார்' என்று  எதிர்பார்த்திருந்த பண்டிதருக்கு சற்று ஏமாற்றந்தான்...  பின்னர், பண்டிதர் அடுத்த கணையைத் தொடுத்தார்...  "ஏன்டாப்பா ! உன் வேலை முடி வெட்டுறது...  உன் கைகளைத்தான் பயன்படுத்தி வெட்டுறே... அப்புறம் எதுக்கு சம்மந்தமில்லாம உன்னை நாக்கோட சம்மந்தப் படுத்தி  நாவிதன்னு சொல்றாங்க...?"  இந்தக் கேள்வி நாவிதரை நோகடிக்குமென்று நம்பினார். ஆனால் நாவிதர் முகத்திலோ புன்னகை.              "நல்ல சந்தேகங்க சாமி...  நாங்க தொழில் செஞ்சா மாத்திரம் பத்தாது.  முன்னால உக்காந்து இருக்கறவங்களுக்கு அலுப்புத் தட்டாம இருக்க, நாவால இதமா நாலு வார்த்தை  பேசுறதனால தான் நாங்க நாவிதர்கள்... எங்க பேச்சைக் கேக்குறதுக்குன்னே எத்தனை பேர் எங்களைத் தேடி வராங்க தெரியுமா...?"   இந்த அழகான பதில் பண்டிதரை மேலும் கடுப்பேற்றியது.  அடுத்த முயற்சியைத் துவங்கினார்... "இதென்னப்பா, கத்தரிக் கோல்னு  சொல்றீங்க. கத்தரி மட்டுந்தானே இருக்கு... கோல் எங்கே போச்சு?''  இந்தக் கேள்விக்கு பலமான சிரிப்பு மட்டுந்தான் பதிலாக வந்தது நாவிதரிமிருந்து.   "சாமி ரொம்ப சிரிப்பா பேசுறிங்க..." என்று சொல்லி நிறுத்திக் கொண்டார்...  இதிலும் பண்டிதருக்கு ஏமாற்றம்.  கொஞ்சம் கடுமையாகவே ஆரம்பித்தார்...  "எப்பப் பாத்தாலும் வெட்டித் தள்ளிக்கிட்டே இருக்குற... ஊர்லயே நீ தான் பெரிய வெட்டிப் பய போலருக்கு..."   இந்த வார்த்தை நாவிதர் மனதைக் கொஞ்சம் காயப்படுத்திவிட்டது...  அவர் முகத்தில் கொஞ்சம்  வித்தியாசம்...  இதைத்தானே பண்டிதரும் எதிர்பார்த்தார்.   கொஞ்சம் உற்சாகமாகி அடுத்த நக்கலை யோசித்துக் கொண்டிருந்தார்....  இப்போது நாவிதர் பேச ஆரம்பித்தார்... பண்டிதரின் பிரியமான மீசையைத் தொட்டுக் காட்டிக் கேட்டார், "சாமிக்கு இந்த மீசை வேணுங்களா?"  பண்டிதர் உடனே, "ஆமாம்..." என்றார்...  கண்ணிமைக்கும் நேரத்தில் பண்டிதரின்  மீசையை வழித்தெடுத்து அவர் கையில் கொடுத்து, "மீசை வேணுமுன்னிங்களே சாமி! இந்தாங்க..."  பல வருடங்கள் ஆசையாய் வளர்த்த மீசை இப்போது வெறும் மயிர்க் கற்றையாய்...  அதிர்ச்சியில் உறைந்து போனார் பண்டிதர்...  நாவிதரோ அடுத்த நடவடிக்கையில் இறங்கினார்.   அவரது அடர்த்தியான புருவத்தில் கை வைத்தபடிக் கேட்டார், "சாமிக்கு இந்தப் புருவம் வேணுங்களா...?"   இப்போது பண்டிதர் சுதாரித்தார். 'வேணும்னு சொன்னா வெட்டிக் கையிலல்ல குடுத்துடுவான்...' என்ற பயத்தில் உடனே சொன்னார், "இந்தப் புருவம் எனக்கு வேண்டாம்... வேண்டவே வேண்டாம்...".  நாவிதர் உடனே பண்டிதரின் புருவங்களையும் வழித் தெடுத்தார்...  "சாமிதான் புருவம் வேண்டாம்னு சொன்னீங்கள்ல? அதைக் குப்பைல போட்டுடுறேன். சாமி பேச்சுக்கு மறுபேச்சே கிடையாது..."  என்றபடி கண்ணாடியை பண்டிதரின் முகத்துக்கு முன்பாகக் காட்டினார்...  நாற்பது வருஷமாய் ஆசை ஆசையாய் வளர்த்த மீசையில்லாமல்...  முகத்துக்கு கம்பீரம் சேர்த்த  அடர்த்தியான புருவமும் இல்லாமல்...  அவருடைய முகம் அவருக்கே மிகுந்த கோரமாக இருந்தது...  கண்கள் கலங்கக் குனிந்த தலை நிமிராமல் ஒரணாவை அவர் கையில் கொடுத்து விட்டு, விரக்தியில் தளர்ந்து போய் நடையைக் கட்டினார் பண்டிதர்...  *"நம்முடைய அறிவும்...* *புத்தியும்...* *திறமையும்...* *அதிகாரமும்...* *அந்தஸ்தும்...* *பொருளும்...* *மற்றவர்களுக்கு உதவுவதற்கே தவிர மட்டம் தட்ட அ ல்ல..."*  இதை உணராதவர்கள் இப  ்படித்தான் அவமானப்பட நேரும்...  *தலைக்கனம் நம் தலையெழுத்தை மாற்றி விடும்...*  *இந்த பிரபஞ்சம் அனைத்து உயிர்களுக்கும் சொந்தமானது...*  *அனைத்து உயிர்களும் ஒவ்வொரு வகையில் சிறப்பு வாய்ந்தவைகளே...*  *நாம் பெற வேண்டியது நல்ல அனுபவங்களை தவிர வேறோன்றுமில்லை...*  ஆகவே,  *இறைவனால் படைக்க பட்ட அனைத்து உயிர்களையும் நேசிப்போம்...* *மதிப்போம்...* *வாழ்வளிப்போம்...*  நாம் அனைவரும் நலமாக வாழ...💐

( شجرۂ نسب سیدنا محمد صلی اللّٰہ علیہ وسلم) محمد صلی اللّٰہ علیہ وسلم بن ___________عبداللّٰه بن ________ عبدالمطلب بن ____________ہاشم بن __________عبدمناف بن ____________قُصَیْ بن ____________کِلاب بن _____________مُرّہ بن ____________ کعب بن _____________لُؤی بن ____________ غالب بن _____________فِہر بن ____________ مالک بن _____________نَضَر بن _____________کِنانہ بن ____________ خُزیمہ بن ____________مدرِکة بن ____________ الیاس بن _____________مُضَر بن _____________نِزار بن _____________ مَعْد بن _____________عدنان بن _____________ اَوُدْ بن ____________ہمَیْسَع بن ____________سلامان بن _____________عَوْص بن ______________بَوْز بن _____________قَمْوال بن _____________ اُبَیّ بن _____________ عَوام بن _____________ ناشِد بن _____________ حِزَا بن _____________بَلداس بن _____________یَدلاف بن _____________طابخ بن _____________جاحم بن _____________ناحِش بن _____________ماخی بن _____________عَیفی بن _____________عَبْقَر بن _____________عُبَیْد بن _____________دُعا بن _____________حَمدان بن _____________سَنْبَر بن _____________یَثربی بن _____________یَحْزَن بن _____________یَلْحَن بن _____________ارعَوَی بن _____________عَیْضِی بن _____________ذیشان بن _____________عِیصَر بن _____________اَقناد بن _____________اِیہام بن _____________مُقَصّر بن _____________ناحث بن _____________زارِح بن _____________سَمِی بن _____________مُزِی بن _____________عِوَض بن _____________عِرام بن _____________قِیدار بن _اسماعیل (علیہ السلام) بن __ابراھیم (علیہ السلام) بن __________تارَّخ/آذر بن ____________ ناحُور بن ____________سارُوغ بن _____________اَرغوا بن _____________ فالِغ بن _____________ عابر بن ___________اَرْفخشار بن _____________ سام بن _____نوح (علیہ السلام) بن _____________ لامِک بن ____________مَتُشالخ بن ___ادریس (علیہ السلام) بن ______________یارَد بن ____________مَہْلَائیل بن _____________ قِیْنان بن _____________ آنُوش بن ____شیث (علیہ السلام) بن _____آدم (علیہ السلام) (دلائل النبوة للبیھقی:١٠٣/١ تاریخ الرسل والملوك للطبری:٣٧٩/١) ماخوذ طالب دعاء ۔ محمد مستقیم معزی فیضان عنایت گروپ

ஒரு துறவி கங்கையில் குளித்துவிட்டுக் கரையேறும் சமயம், அவ்விடத்தில் ஒரு குடும்பத்தைச் சேர்ந்த உறுப்பினர்கள், சத்தம் போட்டு ஒருவரை ஒருவர் திட்டிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். அதைப் பார்த்த துறவி, தன் சீடர்களிடம் திரும்பி சிரித்துக்கொண்டே கேட்கிறார்? ஏன் மனிதர்கள் கோபத்தில் இருக்கும்போது ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து சத்தம்போட்டு சண்டை பிடிக்கிறார்கள்? சீடர்கள் சில நிமிடங்கள் சிந்திக்கிறார்கள்.....பின்னர்.. சீடர்களில் ஒருவர்:- கோபத்தில் நாம் அமைதியை இழக்கிறோம்! அதனால் சத்தமிடுகிறோம்! துறவி:- ஆனால், உனக்கு மிக சமீபத்தில் இருக்கும் நபரிடம், ஏன் சத்தமிடுகிறாய்? அவர்கள் உன்னருகில்தானே நிற்கிறார்கள்! நீ சொல்ல வேண்டியதை அவர்களுக்கு மட்டும் கேட்கும் விதமாக எடுத்துறைக்கலாமே! ஒவ்வொரு சீடரும் ஒரு காரணம் சொல்கிறார்...... ஆனால் எந்த காரணத்திலும் அடுத்தவர்களுக்கு உடன்பாடில்லை! கடைசியாக துறவி பதில் கூறுகிறார்..... எப்பொழுது இரு மனிதர்கள், ஒருவர் மீது ஒருவர் கோபம் கொள்கிறார்களோ, அப்பொழுது அவர்களின் மனது இரண்டும் வெகு தொலைவுக்குச் சென்றுவிடுகிறது! எனவே தூரத்தில் இருக்கும் மனதுக்கு கேட்க வேண்டும் என்பதற்காகவே, சத்தமிடுகிறார்கள்! மனது எவ்வளவு தூரம் விலகி இருக்கிறதோ, அவ்வளவு தூரம் இவர்கள் தங்கள் ஆற்றலை உபயோகித்து சத்தம்போட வேண்டியிருக்கும்! அப்பொழுது தானே தங்கள் கருத்து வெகு தொலைவில் இருக்கும் மனதைச் சென்றடையும்! ஆனால் இதுவே, இரு மனிதர்கள் ஒருவர் மீது ஒருவர் அன்பாக இருக்கும்போது என்ன நடக்கிறது? அவர்கள் ஒருவரைப் பார்த்து ஒருவர் சத்தமிடுவதில்லை! அமைதியாகவும், அன்பான முறையிலும் தங்கள் கருத்துகளை வெளிப்படுத்துவார்கள்! காரணம் அவர்களின் மனது இரண்டும் வெகு சமீபத்திலே இருக்கும்! மனதிற்கு இடையேயான தூரம், மிகக் குறைவாக இருக்கும் அல்லது மனதிரண்டும் ஒன்றோடு ஒன்று இணைந்தே ! துறவி தொடர்ந்து கூறுகிறார் ..... இதைவிடவும் அதிகமாக ஒருவர் மீது ஒருவர் அன்பு செலுத்தும்போது என்ன நடக்கும்? அவர்கள் ஒருவருக்கொருவர் சத்தமாக பேச தேவையிருக்காது! அவர்களின் மனதுகள் இரண்டும் கிசுகிசுப்பாக பேசுவதில் இருந்தே, அவர்களின் கருத்துகள் பரிமாறப்படும்! இன்னும் இன்னும் அன்பு அதிகமாகும்போது வார்த்தையே தேவைப்படாது! அவர்கள் கண்கள் ஒருவரை ஒருவர் பார்க்கும்போதே, மனதின் எண்ணங்கள் வெளிப்பட்டுவிடும்! துறவி கடைசியாக சீடர்களைப் பார்த்து கூறுகிறார்........ அதனால் நீங்கள் ஒருவருடன் ஒருவர் வாதிடும்போது, ""உங்கள் மனதுகள் இரண்டும் தொலைவாகப் போய்விடாமல் பார்த்துக்கொள்ளுங்கள்! மனதின் தொலைவை அதிகப்படுத்தும் வார்த்தைகளை உபயோகப்படுத்தாதீர்கள்!"" அப்படி செய்யாமல் போனால், ""ஒருநாள் உங்கள் மனங்களிரண்டின் தூரம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அதிகமாகி, கடைசியில் ஒன்றுசேரும் பாதையே அடைக்கப்பட்டுவிடும் நிலை வந்துவிடும்.

மரணம்-ஒரு இழப்பல்ல

!  قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِي تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلَاقِيكُمْ  நீங்கள் எதை விட்டும் விரண்டு ஓடுகிறீர் களோ, அந்த மரணம் நிச்சயமாக உங்களை சந்திக்கும். (அல் குர்ஆன் 62:8)  இன்பங்களை முறித்துவிடும்,உறவுகளை பிரித்து விடும்,ஆசைகளை அறுத்துவிடும்.  மாளிகைகள் இதற்கு தடையில்லை.மன்னர்களும் இதற்கு தடையில்லை.மருத்துவர்களும் இதற்கு விதிவிலக்கல்ல.  யாருக்கு முன்னும் மண்டியிட்டு பழக்கமில்லை,  உலக வரலாற்றில் கருத்துவேறுபாடுகளை தாண்டி ஒரு விஷயம் இருக்குமானால் அது மரணத்திற்கு மட்டும் சொந்தமானது.ஏனெனில் இறைவனை மறுக்கும் மதங்கள் உண்டு,மறுமையை மறுக்கும் மதங்களும் உண்டு,ஆனால் மரணத்தை மறுத்துப் பேசும் தைரியம் இதுவரை யாருக்கும் கிடையாது.  உலகின் எல்லா ஆராய்ச்சிக்களும் தோற்றுப்போகும் இடமாகும்.  மரணத்தின் சூட்சுமத்தை அறிந்துகொள்ளவேண்டுமானால் மனிதனுக்கு மரணத்தை தருகிற ரூஹின் இரகசியத்தை தெரிந்தாக வேண்டும்.  மரணம் என்றால் என்ன?  خروج الروح من الجسدஉடலை விட்டும் ரூஹ் வெளியேறுவது தான் மரணமாகும்.  அப்படியானால் அழிவு உடலுக்குத்தானே தவிர ரூஹுக்கு அல்ல.                                                          ஆன்மாவைப்பற்றிய அறிவையும் ஆராய்ச்சியையும் நம் நலன் கருதி இஸ்லாம் மறைத்துவைத்திருக்கிறது.  وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ ۖ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي وَمَا أُوتِيتُم مِّنَ الْعِلْمِ إِلَّا قَلِيلًا  (நபியே!) "உம்மிடம் ரூஹை (ஆத்மாவைப்) பற்றி அவர்கள் கேட்கிறார்கள். 'ரூஹு' என் இறைவனுடைய கட்டளையிலிருந்தே உண்டானது இன்னும் ஞானத்திலிருந்து உங்களுக்கு அளிக்கப்பட்டது மிகச் சொற்பமேயன்றி வேறில்லை" எனக் கூறுவீராக. (அல் குர்ஆன் 17:85)  ரூஹை பற்றி எத்தனையோ ஆய்வுகள் மேற்கொள்ளப்பட்டுவிட்டன.இன்னும் தீர்வு எட்டவில்லை.கிடைக்க போவது மில்லை.  மனித உடலில் இன்ப துன்பங்களை அனுபவிப்பது அந்த ரூஹ் தான்.உடலில் ரூஹ் இருக்கும் வரை தான் அப்துல் காதிர்,அப்துர் ரஹ்மான்.அது பிரிந்து விட்டால் மைய்யித்து தான்.ரூஹை பிரிந்த உடல் வெற்றுடலாகிப்போகிறது.  உடலுக்கு அழிவு உண்டு,ஆனால் ரூஹுக்கு அழிவில்லை.  கப்ரில் உடல் அழியலாம்,நரகில் உடல் அழியலாம்.ஆன்மா அழியாது.இது பற்றி அல்குர்ஆன் -  كُلَّمَا نَضِجَتْ جُلُودُهُم بَدَّلْنَاهُمْ جُلُودًا غَيْرَهَا لِيَذُوقُوا الْعَذَابَ  அவர்கள் தோல்கள் கருகிவிடும் போதெல்லாம் அவையல்லா (வேறு) தோல்களை, அவர்கள் வேதனையைப் (பூரணமாக) அனுபவிப்பதற்கென, அவர்களுக்கு நாம் மாற்றிக் கொண்டே இருப்போம்.என்று கூறுகிறது. (அல் குர்ஆன் 4:57) தோள்களும் சதைகளும் மாற்றப்படலாம்,ரூஹ் மாற்றப்படாது.ஏனென்றால் ரூஹுக்கு அழிவு கிடையாது.  எட்டு பொருட்களுக்கு அழிவு கிடையாது என்று இமாம் சுயூதி ரஹ் அவர்கள் கூறுகிறார்கள்  المخلّدات أو المخلوقات التي لا تفنى بمشيئة الله طبعا , فهي التي نظمها الإمام جلال الدّين السَّيوطي فقال ثمانية حُكْمُ البقاء يعُمُّها ********* من الخلق والباقون في حيِّز العدمْ هي العرش والكرسي نار وجنة *** وعجب وأرواح كذا اللوح والقلم  1.அர்ஷ் 2.குர்ஸ் 3.நரகம் 4.சொர்க்கம் 5.முதுகுஎழும்பு 6.ஆன்மாக்கள் 7.விதி ஏடு 8.கலம்  இதை இமாம் நவவி ரஹ் அவர்களும் உறுதிபடுத்துகிறார்கள். يقول النووي : ثمانية حكم البقاء يعمها من الخلق والباقون في حيز العدم هي العرش والكرسي نار وجنة وعجب وأرواح كذا اللوح والقلم وهذه الأشياء باقية بإبقاء الله لها شرح كتاب السنة  படைப்பாளனின் பலத்தையும்,படைப்புக்களின் பலகீனத்  தையும் பறைசாற்றிக்கொண்டிருக்கும் மரணத்தை நினைவு கூர்வது  ஈமானை வலுப்படுத்தும்.  ஒரு முஸ்லிமை பொருத்தவரையில் மவ்த் இழப்பல்ல,அது அல்லாஹ்வை சந்திப்பதற்கான வழித்தடமாகும். وكتب خالد بن الوليد رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ إلى أهل فارس : والذي لا إله غيره لأبعثنَّ إليكم قوماً يحبُّون الموت كما تحبُّون أنتم الحياة   ذكر ابن جرير الطبري في تاريخه وابن كثير في البداية والنهاية  படைத்தளபதி காலித் இப்னு வலீத் ரலி அவர்கள் பாரசீகர்களுக்கு எழுதிய கடிதத்தில்-நீங்கள் வாழ்வை நேசிப்பது போல மரணத்தி நேசிக்கும் ஒரு கூட்டத்தை அனுப்பி வைக்கிறேன் என்று எழுதினார்கள். ஒரு முஸ்லிமிடம் மட்டும் தான் தன்னை பற்றிய தெளிவான பயோடேட்டா உண்டு.  நான் யார்?நான் எங்கிருந்து வந்தேன்?எங்கு செல்வேன்?நான் என்ன செய்ய வேண்டும்? மரணம் வரை எல்லா மதங்களும் பேசுகிறது,அதை தாண்டி என்ன நடக்கும்?மொளனமே பதிலாக கிடைக்கிறது.  மரணம் மிகச்சிறந்த உபதேசி.அத்துமீறி செல்லும் மனித வாழ்கைக்கான கடிவாளமாகும். வாழும் காலங்கள் தான் வாழ்வின் முடிவை தீர்மானிக்கிறது. வாழ்கையின் முடிவே அல்லாஹ்விடம் அங்கீகாரத்தை பெற்றுத்தருகிறது. நல்ல மரணத்தின் அடையாளங்கள்.  .அல்லாஹ்வின் தொடர்பில் இருக்கும் நிலையில் மரணம் வருவது.  عن أنس بن مالك رضي الله عنه قال : قال رسول الله صلى الله عليه وسلم : ( إذا أراد الله بعبده خيراً استعمله ) قالوا : كيف يستعمله ؟ قال : ( يوفقه لعمل صالح قبل موته ) رواه الإمام أحمد (11625) والترمذي (2142) وصححه الألباني في السلسلة الصحيحة 1334. அல்லாஹுத்தஆலா ஒரு அடியானுக்கு நன்மையை நாடினால் அவனை பயன்படுத்துவான் –என்று நபி ஸல் அவர்கள் கூறுகிறார்கள்.  அப்போது ஸஹாபாக்கள்-அல்லாஹ் எப்படி பயன் படுத்து வான்?-என்று விளக்கம் கேட்டபோது,அவரின் மரணத்திற்கு முன் நல்லமல் செய்யும் பாக்கியத்தை வழங்குவான் –என்று பதில் கூறினார்கள். .மரண நேரத்தில் கலிமா சொல்லும் வாய்ப்பு அமைதல்.  من كان آخر كلامه لا إله إلا الله دخل الجنة) رواه أبو داوود 3116 ، وصححه الألباني في صحيح أبي داوود 2673 .  எவரின் இறுதி வார்த்தை கலிமாவாகுமோ அவர் சுவனத்தில் நுழைவார் –என்று நபி ஸல் அவர்கள் கூறுகிறார்கள்.  و يروى عن عبد الله بن شبرمة رحمه الله أنه قال : دخلت مع عامر الشعبي على مريض نعوده فوجدناه لماً ، و رجل يلقنه الشهادة ويقول له : لا إله إلا الله , وهو يكثر عليه , فقال له الشعبي . ارفق به ، فكلم المريض , وقال : إن تلقني أو لا تلقني . فإني لا أدعها , ثم قرأ قوله تعالى  وألزمهم كلمة التقوى وكانوا أحق بها وأهلها  இமாம் ஷுஃபி ரஹ் அவர்கள் வபாத் நேரத்தில் அருகில் இருந்த ஒருவர் அவருக்கு கலிமா சொல்லிக்கொடுத்து கொண்டே இருந்தார் – அப்போது இமாம் ஷுஃபி அவர்கள் –தோழரே!நோயாளியிடம் மிருதுவாக சொல்லிக்கொடுங்கள்.நீங்கள் சொல்லிக் கொடுத்தாலும் கொடுக்காவிட்டாலும் அந்த கலிமாவை நான் விடமாட்டேன்.-என்று கூறி, وألزمهم كلمة التقوى وكانوا أحق بها وأهلها தக்வாவுடைய வாக்கியத்தின் மீதும் அவர்களை நிலை பெறச் செய்தான்; அவர்களோ அதற்கு மிகவும் தகுதியுடையவர்களாகவும், அதற்குரியவர்களாகவும் இருந்தார்கள்.(அல் குர்ஆன் 48:36) என்ற வசனத்தை ஓதினார்கள். .அல்லாஹ்வப்பற்றிய நல்ல எண்ணத்துடன் மரணமடைதல்.  أخرج الامام مسلم وبخاري رحمهما الله عن جابر بن عبدالله رضي الله عنهما أنه قال : سمعت رسول الله صلى الله عليه و سلم يقول قبل وفاته بثلاثة أيام : لا يموتن أحدكم إلا و هو يحسن الظن بالله  உங்களில் யாரும் அல்லாஹ்வைப்பற்றி நல்ல எண்ணம் இல்லாமல் மரணமாக வேண்டாம் என்று நபி ஸல் அவர்கள் தங்களின் வபாத்திற்கு மூன்று நாள் முன்பு கூறினார்கள் என நபித்தோழர் ஜாபிர் ரலி அவர்கள் அறிவிக்கிறார்கள்.  அல்லாஹ்வின் சவால்:  قُلْ فَادْرَءُوا عَنْ أَنفُسِكُمُ الْمَوْتَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ  (நபியே!) நீர் கூறும்; "நீங்கள் (சொல்வதில்) உண்மையாளர்களானால் உங்களை மரணம் அணுகாவண்ணம் தடுத்து விடுங்கள்" (பார்ப்போம் என்று)  கூறுகிறான். (அல் குர்ஆன் 3:168)  மரணம் –தடுக்கமுடியாது-தள்ளிப்போடவும் முடியாது-ஒரு முஸ்லிம் அதை தைரியமாக எதிர்கொள்ள முடியும்.      அல்லாஹ் கபூல் செய்வானாக!

இஸ்லாம் மொழிகளுக்கு எதிரான மார்க்கமா?

مصابيح المحراب மிஹ்ராப் விளக்குகள்
WEDNESDAY, 10 AUGUST 2016

   இஸ்லாம் மொழிகளுக்கு எதிரான மார்க்கமா?     

حمدا لمن وصل من انقطع لخدمته وصلاة وسلاما على مخناره من خليقته عنوان الشرف ومصباح الإرشاد سيدنا ومولانا محمد غاية الآمال فى يوم التناد وعلى آله وأصحابه الكرام والتابعين وتابعيهم بإحسان على الدوام وبعد ……..  மத்திய அரசு வரும் கல்வியாண்டு முதல் கொண்டு வர இருக்கும் புதிய கல்விக் கொள்கை திட்டம் கல்வியாளர்கள், அரசியல் சிந்தனையாளர்கள், மற்றும் முற்போக்கு சிந்தனை கொண்டவர்கள், தொடக்கக் கல்வி ஆசிரியர்கள், எழுத்தாளர்கள், சில மாநில முதலமைச்சர்கள், மற்றும் வெகுஜன மக்கள் போன்றோர்களால் கடுமையாக எதிர்க்கப்பட்டு வருகிற சூழ்நிலைகளை ஊடகத்தின் வாயிலாக நாம் அறிந்து வருகின்றோம்.  பல்வேறு காரணங்களை எதிர்ப்பவர்கள், புதிய கல்விக் கொள்கை திட்டத்தை விமர்சிப்பவர்கள் முன் வைக்கின்றார்கள். மேலும், அந்த கல்விக் கொள்கை திட்டம் சிறுபான்மை சமூக மக்களுக்கு எதிராக இருப்பதாகவும் குற்றச் சாட்டுகள் முன் வைக்கப்படுகின்றன.  பிரதானமாக சமஸ்கிருத மொழியை மூன்றாவது மொழியாக கட்டாயம் படித்தே ஆக வேண்டிய மொழியாக வலியுறுத்தப்படுவது ஏற்றுக் கொள்ள முடியாது என்பது தான் பெருவாரியான எதிர்ப்பாளர்கள் மற்றும் விமர்சிப்பவர்களின் குற்றச்சாட்டாகும்.  இந்த தருணத்தில் இஸ்லாம் மொழிகள் குறித்து என்ன கூறியிருக்கின்றது? மொழிகளைக் கற்பதும், கற்றுக் கொடுப்பதும் நன்மை பயக்குமா? இஸ்லாம் மொழிகளுக்கு எதிரான மார்க்கமா? சமஸ்கிருத மொழியை முஸ்லிம்கள் கற்பது பாவமாகுமா? போன்ற கேள்விகளுக்கு நாம் விடையறிந்து கொள்வது மிகவும் அவசியமானதும், காலத்தின் கட்டாயமும் ஆகும்.  வாருங்கள்! மொழிகள் குறித்தான இஸ்லாமியப் பார்வை என்ன? அதன் எல்லைகள் என்ன? என்பதை சன்மார்க்கச் சான்றுகளான அல்குர்ஆன் மற்றும் சுன்னாவின் வெளிச்சத்தில் பார்த்து விட்டு வருவோம்.  மொழிகள் ஓர் பார்வை……  உலக அளவில் 6800 -க்கும் மேற்பட்ட மொழிகள் பேசப்படுகின்றன. இதில் சுமார் 2000 மொழிகள் 1000த்திற்கும் குறைவான மக்கள் தொகையினரால் மட்டுமே பேசப்படுகின்றன.  உலகில் 2000 மொழிகள் மட்டுமே எழுத்து மட்டும் பேச்சு வழக்குகளைக் கொண்ட திருந்திய மொழிகளாகக் கருதப்படுகின்றன.  உலகில் 10 கோடிக்கும் மேற்பட்ட மக்கள் தொகையினரால் பேசப்படும் மொழிகள் 13 மட்டுமே ஆகும். அவை, மண்டேரியன் சீனம், ஆங்கிலம், ஹிந்தி, ஸ்பெயின், ரஷ்ய மொழி, அரபு, வங்காள மொழி, போர்த்துகீசிய மொழி, மலாய் இந்தோனேசியா மொழி, பிரெஞ்சு மொழி, ஜப்பானிய மொழி, ஜெர்மனிய மொழி மற்றும் உருது ஆகியனவாகும்.  உலகில் அதிக மக்கள் தொகையினரால் பேசப்படுகின்ற மண்டேரியன் சீன மொழியானது 6000 ஆண்டுகள் பழமை வாய்ந்ததாகும்.  உலகில் 6 மொழிகளே பழமையான மொழிகள் அவை, தமிழ் மொழி, அரபு மொழி, சீன மொழி, சமஸ்கிருத மொழி, கிரேக்க மொழி, இலத்தீன் மொழி.  உலகில் அதிக மொழிகள் பேசப்படுகின்ற நாடு பப்புவா நியூ கினியா ஆகும். பசுபிக் சமுத்திரத்தின் தென் மேற்கே அமைந்துள்ள இந்த நாட்டில் 850 -க்கும் மேற்பட்ட மொழிகள் பேசப்படுகின்றன.  அல்லாஹ்வின் அத்தாட்சிகளில் மகத்தான அத்தாட்சி மொழி….  وَمِنْ آيَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافُ أَلْسِنَتِكُمْ وَأَلْوَانِكُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِلْعَالِمِينَ ()  ”வானங்களையும் பூமியையும் படைத்திருப்பதும், உங்களது மொழிகளும் நிறங்களும் வேறுபட்டிருப்பதும் அவனது அத்தாட்சிகளில் உள்ளது. அறிவுடையோருக்கு இதில் பல சான்றுகள் உள்ளன”         ( அல்குர்ஆன்: 30 : 22)  தூதுத்துவ ( ரிஸாலத் ) த்தின் அடிப்படைகளில் பிரதானமானது மொழி…..  وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا بِلِسَانِ قَوْمِهِ  “எந்தத் தூதரையும் அவருடைய சமுதாயத்தினர் பேசும் மொழியை உடையவராகவே தான் நாம் அனுப்பி வந்திருக்கிறோம்”.      ( அல்குர்ஆன்: 14: 4 )  நபி {ஸல்} அவர்களுக்கு முன்னர் அனுப்பப்பட்ட லட்சத்திற்கும் மேற்பட்ட நபிமார்கள், தூதர்கள் தத்தமது மொழியிலேயே இறைச் செய்தியை எடுத்துரைத்தார்கள். அந்த மொழியிலேயே அவர்களுக்கு வேதங்களும் அருளப்பட்டன.  هذا من لطفه تعالى بخلقه أنه يرسل إليهم رسلاً منهم بلغاتهم ليفهموا عنهم ما يريدون وما أرسلوا به إليهم، كما روى الإمام أحمد عن أبي ذر قال: قال رسول اللّه صلى اللّه عليه وسلم: (لم يبعث اللّه عزَّ وجلَّ نبياً إلا بلغة قومه)  அம்மக்களின் மொழிகளை அறிந்த தூதுவர்களை அல்லாஹ் அனுப்பியதும், அவர்களின் மொழிகளிலேயே வேதங்களை அல்லாஹ் இறக்கியருளியதும் அம்மக்கள் எளிதாக இறைச் செய்தியை விளங்க வேண்டும் என்கிற மகத்தான கிருபையின் காரணமாகத்தான் என இப்னு கஸீர் (ரஹ்) கூறுகின்றார்கள்.  அபூதர் (ரலி) அவர்கள் அறிவிக்கின்றார்கள்: ”அல்லாஹ் அந்தந்த சமுதாய மக்களின் மொழிகளைப் பேசுகின்ற நபிமார்களைத் தான் தூதுவராக, நபியாக அனுப்பினான்” என நபி {ஸல்} அவர்கள் கூறினார்கள்.                                               ( நூல்: தஃப்ஸீர் இப்னு கஸீர் )  மேலும், ஃபிர்அவ்னிடம் சென்று ஏகத்துவ அழைப்பை எடுத்து வைக்குமாறு அல்லாஹ் நபி மூஸா {அலை} அவர்களிடம் ஆணையிட்ட போது, நபி மூஸா {அலை} அவர்கள் அல்லாஹ்விடம் என்னோடு மொழிவளமும், சொல்லாற்றலும் நிறைந்த என் சகோதரர் ஹாரூன் {அலை} அவர்களையும் தூதுத்துவம் கொடுத்து எனக்கு துணையாக அனுப்பு என்று வேண்டினார்கள்.  اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ()  ”நீர் ஃபிர்அவ்னிடம் செல்வீராக! நிச்சயமாக அவன் தன் தகுதியை மறந்து இறைவனின் வரம்பை மீறிவிட்டான்”. ( அல்குர்ஆன்: 20: 24 )  وَأَخِي هَارُونُ هُوَ أَفْصَحُ مِنِّي لِسَانًا فَأَرْسِلْهُ مَعِيَ رِدْءًا يُصَدِّقُنِي إِنِّي أَخَافُ أَنْ يُكَذِّبُونِ ()  “என் இரட்சகனே! என்னுடைய சகோதரர் ஹாரூன் அவர் என்னை விட மொழி வளத்தால் மிகச் சிறந்தவர் ஆவார்; ஆகவே அவரை எனக்கு உதவியாக என்னுடன் அனுப்பி வைப்பாயாக! அவர் (தன் மொழிவளத்தால்) என்னை உண்மை படுத்தி வைப்பார். ஏனெனில், (நீயாரின் பக்கம் என்னை அனுப்பி வைக்கின்றாயோ) அவர்கள் என்னைப் பொய்யாக்கி விடுவதை நிச்சயமாக நான் அஞ்சுகிறேன்”. என்று மூஸா பிரார்த்தித்தார்.                                              ( அல்குர்ஆன்: 28: 34 )  நபிமார்களுக்கு வழங்கப்பட்ட அற்புதங்களில் மொழிவளத்திற்கு தனியானதொரு இடமும் உண்டு…  அல்லாஹ் நபி சுலைமான் {அலை} அவர்களுக்கு வழங்கிய அற்புதங்களில் மிகப் பிரதானமானது படைப்பினங்கள் சிலவற்றின் மொழிகளை பேசுவதற்கும், கேட்பதற்கும் கற்றுக் கொடுத்தது.  சுலைமான் {அலை} அவர்கள் தங்கள் சமூக மக்களுக்கு ஏகத்துவ அழைப்பை விடுத்த போது மற்ற நபிமார்களின் அழைப்புப் பிரச்சாரத்திலிருந்து வேறுபட்டு தங்களுக்கு வழங்கப்பட்ட பிரதானமான மொழிவளத்தை முன் வைத்தே ஏகத்துவ அழைப்பை விடுத்தார்கள் என்று குர்ஆன் கூறுகின்றது.  وَوَرِثَ سُلَيْمَانُ دَاوُودَ وَقَالَ يَا أَيُّهَا النَّاسُ عُلِّمْنَا مَنْطِقَ الطَّيْرِ وَأُوتِينَا مِنْ كُلِّ شَيْءٍ إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَضْلُ الْمُبِينُ ()  “மேலும், சுலைமான் நபித்துவத்தில் தாவூதுக்கு வாரிசாக ஆனார்; மேலும், மனிதர்களே! பறவைகளின் மொழியை நாங்கள் கற்றுக் கொடுக்கப்பட்டுள்ளோம்” இன்னும், எங்களுக்கு கொடுக்கப்பட்டுள்ள ஒவ்வொரு பொருளிலிருந்தும் ஏராளமாக நாங்கள் கொடுக்கப்பட்டுள்ளோம். நிச்சயமாக! இது…. இது தான் அல்லாஹ்வின் மிகத் தெளிவான பேரருளாகும்” என்று சுலைமான் கூறினார்”.        ( அல்குர்ஆன்: 27: 16 )  ஜின்களிடம் பேசுவதற்கும், ஜின்கள் பேசுவதை கேட்பதற்கும், பறவைகளிடம் பேசுவதற்கும், பறவைகளின் மொழியை கேட்பதற்கும், எறும்புகளிடம் பேசுவதற்கும், எறும்புகளின் மொழியை கேட்பதற்கும், காற்றுக்கு அவர்கள் கட்டளையிட்டால் அதன் படி காற்று அவர்களின் ஆணைக்கு கட்டுப்படுவதற்கும் அல்லாஹ் சுலைமான் {அலை} அவர்களுக்கு வேறெந்த நபிமார்களுக்கும் வழங்காத சிறப்பை வழங்கி கௌரவித்தான் என குர்ஆனில் அல்லாஹ் குறிப்பிடுவான்.  எறும்புகள் பேசியதை நபி சுலைமான் {அலை} கேட்டது தொடர்பாக…  حَتَّى إِذَا أَتَوْا عَلَى وَادِ النَّمْلِ قَالَتْ نَمْلَةٌ يَا أَيُّهَا النَّمْلُ ادْخُلُوا مَسَاكِنَكُمْ لَا يَحْطِمَنَّكُمْ سُلَيْمَانُ وَجُنُودُهُ وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ () فَتَبَسَّمَ ضَاحِكًا مِنْ قَوْلِهَا  ஹுத்ஹுத் பறவை பேசியதை கேட்டது மற்றும் ஹுத்ஹுத் பறவையிடம் சுலைமான் {அலை} அவர்கள் பேசியது தொடர்பாக….  فَمَكَثَ غَيْرَ بَعِيدٍ فَقَالَ أَحَطْتُ بِمَا لَمْ تُحِطْ بِهِ وَجِئْتُكَ مِنْ سَبَإٍ بِنَبَإٍ يَقِينٍ () إِنِّي وَجَدْتُ امْرَأَةً تَمْلِكُهُمْ وَأُوتِيَتْ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ وَلَهَا عَرْشٌ عَظِيمٌ () وَجَدْتُهَا وَقَوْمَهَا يَسْجُدُونَ لِلشَّمْسِ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِيلِ فَهُمْ لَا يَهْتَدُونَ () أَلَّا يَسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي يُخْرِجُ الْخَبْءَ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَيَعْلَمُ مَا تُخْفُونَ وَمَا تُعْلِنُونَ () اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ () قَالَ سَنَنْظُرُ أَصَدَقْتَ أَمْ كُنْتَ مِنَ الْكَاذِبِينَ () اذْهَبْ بِكِتَابِي هَذَا فَأَلْقِهْ إِلَيْهِمْ ثُمَّ تَوَلَّ عَنْهُمْ فَانْظُرْ مَاذَا يَرْجِعُونَ ()  ஜின் பேசியதை சுலைமான் {அலை} கேட்டது தொடர்பாக….  قَالَ يَا أَيُّهَا الْمَلَأُ أَيُّكُمْ يَأْتِينِي بِعَرْشِهَا قَبْلَ أَنْ يَأْتُونِي مُسْلِمِينَ () قَالَ عِفْرِيتٌ مِنَ الْجِنِّ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ تَقُومَ مِنْ مَقَامِكَ وَإِنِّي عَلَيْهِ لَقَوِيٌّ أَمِينٌ ()  காற்றுக்கு சுலைமான் {அலை} அவர்கள் ஆணையிடும் அதிகாரம் தொடர்பாக..  فَسَخَّرْنَا لَهُ الرِّيحَ تَجْرِي بِأَمْرِهِ رُخَاءً حَيْثُ أَصَابَ () அல்லாஹ் ரப்புல் ஆலமீன் நபிமார்களில் எவருக்கும் வழங்கிடாத அற்புதமான மொழியாற்றலை வழங்கி சிறப்பு படுத்தியதை மனமாற விளங்கிய போது சுலைமான் {அலை} அவர்கள் அல்லாஹ்வுக்கு நன்றி செலுத்தியதாக அல்லாஹ் குறிப்பிடுவான்.  وَلَقَدْ آتَيْنَا دَاوُودَ وَسُلَيْمَانَ عِلْمًا وَقَالَا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي فَضَّلَنَا عَلَى كَثِيرٍ مِنْ عِبَادِهِ الْمُؤْمِنِينَ ()  “தாவூதுக்கும், சுலைமானுக்கும் நிச்சயமாக நாம் அநேக கல்வி (மொழி) வளத்தை கற்றுக் கொடுத்தோம். ”இறை நம்பிக்கை கொண்ட நல்லடியார்களில் அநேகரை விட எங்களை மேன்மையாக்கி வைத்த அல்லாஹ்வுக்கே அனைத்துப் புகழும் உரியது” என்று அவ்விருவரும் கூறி நன்றி செலுத்தினார்கள்”.                                                         ( அல்குர்ஆன்:27:15 )  மொழி குறித்த விஷயத்தில் இஸ்லாத்தின் நிலைப்பாடு பரந்து விரிந்த பல அம்சங்களைக் கொண்டது என்பதை மேற்கூறிய குர்ஆன் வசனங்கள் விரிவாக விளக்கிக் கூறுவதிலிருந்து நாம் விளங்கிக் கொள்ளலாம்.  வளமும்… பயன்பாடும்….  அல்லாஹ் கொடுத்த எந்த வளத்தையும் தனக்கும், தன் குடும்பத்திற்கும், தன் சமூகத்திற்கும், ஏன் ஒட்டு மொத்த மனித குலத்திற்கும் பயன் தருகிற எந்த ஒரு காரியத்திற்காகவும் பயன் படுத்தலாம் என இஸ்லாம் அறிவுறுத்துகின்றது.  அந்த வளம் தன்னிடம் இல்லாத போது அதை தேடிப் பெற்று அதை அடைந்து அதன் மூலம் மனித குலத்திற்கு பயனளிப்பவரே படைத்த ரப்பின் நேசத்திற்குரியவர் என்றும் இஸ்லாம் ஆர்வமூட்டுகின்றது.  இப்னு அப்பாஸ் (ரலி) அவர்கள் அறிவிக்கின்றார்கள்: “உனக்கு பயன் தருகிற அனைத்து அம்சங்களின் மீதும் நீ ஆசைப்படு” என்று என்னிடம் நபி {ஸல்} அவர்கள் கூறினார்கள். ( நூல்: )     أحب الناس إلى الله عزَّ وجل أنفعهم للناس ، وأحب الأعمال إلى الله عزَّ وجل سرور تدخله على مسلم ، أو تكشف عنه كربه ، أو تقضي عنه ديناً ، أو تطرد عنه جوعاً ، ولو أن تمشي مع أخيك في حاجته أحب إليَّ من أن أعتكف في المسجد شهراً  ஒரு கிராமவாசி மாநபி {ஸல்} அவர்களின் சபைக்கு வந்து “அல்லாஹ்வின் தூதரே! அல்லாஹ்விற்கு பிரியமான செயல் எது? அல்லாஹ்வின் நேசத்திற்குரியவர் யார்? என்று வினவினார்.   அப்போது, அல்லாஹ்வின் தூதர் {ஸல்} “மனிதர்களில் அல்லாஹ்விற்கு மிகவும் நேசத்திற்குரியவர் சக மனிதர்களுக்கு எல்லா வகையிலும் பயன் தருகின்றவரே!” என்று பதில் கூறினார்கள்.                                            ( நூல்: அஹ்மத் )  அந்த வகையில் ஒரு மொழியைக் கற்பதால், கற்றுக் கொடுப்பதால் மனித சமூகத்திற்கும், மனித குலத்திற்கும் பயன் தரும் என்றிருந்தால் அதைக் கற்றுக் கொள்வதற்கு இஸ்லாம் ஒரு போதும் தடையாக நிற்காது என்பதை நாம் விளங்கிக் கொள்ள வேண்டும்.  அல்லாஹ் சுலைமான் {அலை} அவர்களுக்கு வழங்கிய பேருபகாரங்களை பட்டியலிட்டுச் சொன்ன பிறகு,  هَذَا عَطَاؤُنَا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِكْ بِغَيْرِ حِسَابٍ ()  “இது உமக்குக் கொடுக்கப்பட்ட நம்முடைய அன்பளிப்பாகும். ஆகவே, இதிலிருந்து பிறருக்கு உபகாரம் செய்வீராக! அல்லது உமக்கு மட்டுமே பயன் படுத்திக் கொள்வீராக! உம்மீது எந்த கேள்வி கணக்கும் இல்லை”.                                                        ( அல்குர்ஆன்: 38: 39 )  இருமலைகளுக்கு மத்தியில் வாழ்ந்து வந்த ஓர் சமூகத்தார் யஃஜூஜ் – மஃஜூஜ் எனும் கலகக்காரர்களால் அதிகம் பாதிக்கப்பட்டு வந்தனர். அவர்களின் அராஜகப் போக்கால் வாழ்க்கையின் மீது நிராசை கொண்டு வாழ்ந்து வந்தனர்.  யஃஜூஜ் – மஃஜூஜ் கூட்டத்தாரை எதிர் கொள்ளத் துணிவில்லாமல் தகுதி உள்ள எவராவது வரமாட்டார்களா? அவர்களைக் கொண்டு யஃஜூஜ் மஃஜூஜ் கூட்டத்தார்களின் தாக்குதல்களிலிருந்து மீண்டு விடலாம் என எண்ணிக் கொண்டு நாட்களை நகர்த்திக் கொண்டு இருந்தனர்.  இந்த நேரத்தில் தான் உலகை சுற்றி வந்து கொண்டிருந்த துல்கர்னைன் (அலை) அவர்கள் அம்மக்கள் வசிக்கும் பகுதிக்கு வருகை தந்திருந்தார்கள்.  இதன் பின்னர் நடந்த வரலாற்று நிகழ்வுகளை அல்லாஹ், அல் கஹ்ஃப் அத்தியாயத்தில் நயம்பட விவரிக்கின்றான்.  حَتَّى إِذَا بَلَغَ بَيْنَ السَّدَّيْنِ وَجَدَ مِنْ دُونِهِمَا قَوْمًا لَا يَكَادُونَ يَفْقَهُونَ قَوْلًا () قَالُوا يَا ذَا الْقَرْنَيْنِ إِنَّ يَأْجُوجَ وَمَأْجُوجَ مُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ فَهَلْ نَجْعَلُ لَكَ خَرْجًا عَلَى أَنْ تَجْعَلَ بَيْنَنَا وَبَيْنَهُمْ سَدًّا () قَالَ مَا مَكَّنِّي فِيهِ رَبِّي خَيْرٌ فَأَعِينُونِي بِقُوَّةٍ أَجْعَلْ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُمْ رَدْمًا () آتُونِي زُبَرَ الْحَدِيدِ حَتَّى إِذَا سَاوَى بَيْنَ الصَّدَفَيْنِ قَالَ انْفُخُوا حَتَّى إِذَا جَعَلَهُ نَارًا قَالَ آتُونِي أُفْرِغْ عَلَيْهِ قِطْرًا فَمَا اسْطَاعُوا أَنْ يَظْهَرُوهُ وَمَا اسْتَطَاعُوا لَهُ نَقْبًا () قَالَ هَذَا رَحْمَةٌ مِنْ رَبِّي فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ رَبِّي جَعَلَهُ دَكَّاءَ وَكَانَ وَعْدُ رَبِّي حَقًّا ()  பிறகு, துல்கர்னைன் (அலை) வேறொரு முக்கிய காரியத்தை முன்னிட்டு புறப்பட்டார். அவர் இரு மலைகளுக்கிடையே வாழ்ந்துவந்த ஓர் சமுதாயத்தைக் கண்டார். அவர்களின் மொழியை துல்கர்னைன் அவர்களால் எளிதில் விளங்கிக் கொள்ள இயலவில்லை”  அப்போது, அந்த மக்கள் “துல்கர்னைன் அவர்களே! யஃஜூஜ் மஃஜூஜ் கூட்டத்தார் நாங்கள் வசிக்கும் பகுதியில் பெரும் அராஜகத்தைக் கட்டவிழ்த்து வருகின்றனர். எனவே, நீர் எங்களுக்கும் அவர்களுக்கும் இடையே ஓர் தடுப்புச் சுவரை எழுப்பித்தர வேண்டும், இதற்காக நாங்கள் உங்களுக்கு ஏதேனும் கப்பம் வரி செலுத்த வேண்டுமா? என்று கோரினார்கள்.  அதற்கு, அம்மக்களிடம் துல்கர்னைன் {அலை} அவர்கள் ““என்னுடைய இறைவன் எனக்கு ஏராளமாக வழங்கியிருக்கின்றான். எனக்கு எதுவும் நீங்கள் தர வேண்டிய அவசியம் இல்லை. நீங்கள் உங்கள் உழைப்பின் மூலம் எனக்கு உதவி செய்யுங்கள்” நான் உங்களுக்கும், அவர்களுக்கும் இடையே ஓர் தடுப்புச் சுவரை எழுப்பித் தருகின்றேன். அதற்காக நீங்கள் இரும்புப்பாளங்களை கொண்டு வாருங்கள்” என்றார்கள்.  இறுதியில், இரு மலைகளுக்கு இடையிலான பகுதிகளை இரும்புப் பாளங்களால் நிரப்பி விட்ட பிறகு, மக்களை நோக்கி துல்கர்னைன் “இப்பொழுது நெருப்பை மூட்டுங்கள்! என்று கூறினார்.  கடைசியில், அந்த இரும்புச் சுவர் முற்றிலும் நெருப்பாய் பழுக்கக் காய்ந்த போது மக்களை நோக்கி துல்கர்னைன் {அலை} அவர்கள் “உருக்கிய செம்புத் திரவத்தைக் கொண்டு வாருங்கள்! நான் அதன் மீது ஊற்றுகின்றேன்.  யஃஜூஜ் – மஃஜூஜ் கூட்டத்தார் ஏறி வராத அளவுக்கு உயரமாகவும், துளையிட முடியாத அளவுக்கு வலுவாகவும் அந்தச் சுவர் அமைந்திருந்தது.  அம்மக்கள் பிரம்மாண்டமான அந்த தடுப்புச் சுவர் குறித்து வியப்பில் ஆழ்ந்த போது துல்கர்னைன் “இது என் இறைவனின் கருணையாகும். என் இறைவன் வாக்களித்த நேரம் ( மறுமை ) வந்து விட்டால், அவன் இதனைத் தூள் தூளாக்கி விடுவான். என்னுடைய இறைவனின் வாக்குறுதி உண்மையாகும்”.                                                    ( அல்குர்ஆன்: 18: 92 – 98 )  போகிற போக்கில் படித்து விட்டு உச்சுக் கொட்டி விட்டு சென்று விடுகிற வரலாற்று நிகழ்ச்சியல்ல இது.  ஒரு சமூகத்தின் மொழியே தெரியாத ஒருவர் எப்படி அவர்களின் பிரச்சனையை தெரிந்து கொண்டிருப்பார்? அவர்களின் பிரச்சனைகளுக்கான தீர்வை கொடுத்திருப்பார்?  சாதாரணமாக ஒரு வீட்டையோ அல்லது ஒரு பாலத்தையோ கட்ட வேண்டுமானால் ஒரு பொறியாளருக்கு எத்தனை மாதங்கள் ஆகின்றது?  பிரம்மாண்டமான ஒரு தடுப்புச் சுவரை, அதுவும் உலக அழிவு நாள் வரை தகர்க்க முடியாத ஒரு சுவரை எழுப்ப வேண்டுமானால் எத்தனை வருடங்கள் ஆகியிருக்கும்?  இப்படியான பல கேள்விகள் இந்த வரலாற்றில் தொக்கி நிற்கின்றது.  அப்படியானால், அங்கே என்ன நடந்திருக்கும்? என்பதை அல்லாஹ் தந்திருக்கும் அறிவின் துணை கொண்டு நாம் சிந்தித்து, அனுபவித்து  இந்த வரலாற்றை வாசிக்க வேண்டும்.  அவர்களின் மொழியை துல்கர்னைன் அவர்களால் எளிதில் விளங்கிக் கொள்ள இயலவில்லை” என்று கூறிதான் அல்லாஹ் அவர்களின் வரலாற்றை ஆரம்பிக்கின்றான்.  உலகை வலம் வந்து கொண்டிருந்த துல்கர்னைன் அலைஹிஸ்ஸலாம் அவர்கள் அந்த மக்களுக்கு உதவ வேண்டும் என்பதில் உறுதியாக இருந்தார்கள்.  எனவே, அவர்களோடு அந்தப்பகுதியில் தங்கி அவர்களின் மொழியைக் கற்றார்கள்.  பிறகு அவர்களின் பிரச்சனைகளை கேட்டறிந்தார்கள். அதன் பின்னரே அவர்களுக்கு உதவ முன் வந்தார்கள். அவர்களின் உடல் உழைப்பை துணையாக வைத்துக் கொண்டு அல்லாஹ்வின் பேருதவியை மூலதனமாகக் கொண்டு மிகப் பிரம்மாண்டமான, வலுவான சுவற்றைக் கட்டியெழுப்பினார்கள். என்பது போன்ற பல விஷயங்களை, அம்சங்களை இந்த வரலாற்றின் மூலம் நம்மால் விளங்கிக் கொள்ள முடிகின்றது  ஆதலால் தான் அல்லாஹ் வரலாற்றுச் செய்திகளை, நிகழ்வுகளை பதிவு செய்த பிறகு, “சிந்திக்கும் மக்களுக்கு இதில் சான்றுகள் இருக்கின்றன, படிப்பினைகள் இருக்கின்றன” என்று குறிப்பிடுவான்.  மொழி வளத்தை இஸ்லாமிய வளர்ச்சிக்கு பயன் படுத்திய அண்ணலார்…  அல்லாஹ்வின் தூதர் {ஸல்} அவர்கள் ஹுதைபிய்யா உடன்படிக்கைக்குப் பிறகு உலக நாடுகள் அனைத்திற்கும் இஸ்லாத்தை, ஏகத்துவத்தை கொண்டு சென்றிட முயற்சி மேற்கொண்டார்கள்.  عن أنس ـ رضي الله عنه ـ : ( أن رسول الله ـ صلى الله عليه وسلم ـ كتب إلى كسرى وقيصر وإلى النجاشي - وهو غير الذي صلّى عليه - وإلى كل جبّار يدعوهم إلى الله عز وجل )( مسلم ).  توجه سفراء الرسول ـ صلى الله عليه وسلم ـ بالرسائل إلى النجاشي ملك الحبشة، وإلى المقوقس عظيم القبط في مصر، وإلى كسرى ملك الفرس، وإلى هرقل عظيم الروم، وإلى المنذر بن ساوى ملك البحرين، وغيرهم من ملوك وأمراء ..  ”அதன் ஒரு பகுதியாக அன்றைய பாரசீக, கிஸ்ரா, ரோம், பஹ்ரைன், அபீசீனியா, மிஸ்ர் போன்ற தேசங்களின் மன்னர்களுக்கும், அரபு நாடுகளின் அருகே ஆண்டு கொண்டிருந்த சிற்றரசர்களுக்கும் கடிதத்தின் மூலமாக ஏகத்துவ அழைப்பை கொண்டு செல்ல முடிவெடுத்தார்கள்.  فاختار النبي ـ صلى الله عليه وسلم ـ دحية الكلبي ، وأرسله إلى هرقل عظيم الروم . يقول ابن حجر في الإصابة عن دحية : " كان يُضرب به المثل في حسن الصورة ". وكان دحية   ـ مع حسن مظهره ـ فارسا ماهرا، وعليما بالروم ..  وأرسل النبي ـ صلى الله عليه وسلم ـ عبد الله بن حذافة إلى كسرى عظيم الفرس، وكان له   دراية بهم ولغتهم، وكان ابن حذافة مضرب الأمثال في الشجاعة ورباطة الجأش . وأرسل ـ صلى الله عليه وسلم ـ إلى المقوقس ملك مصر حاطب بن أبي بلتعة ، وقد قال فيه ابن حجر في الإصابة :" كان أحد فرسان قريش وشعرائها في الجاهلية "، وكان له علم بالنصرانية، ومقدرة على المحاورة ..  அதற்காக அல்லாஹ்வின் தூதர் {ஸல்} அவர்கள் உலக நாடுகளின் மொழிகளைக் கற்றறிந்த, அந்தந்த மொழிகளில் மிகவும் புலமைப் பெற்றிருந்த நபித் தோழர்களைத் தேர்ந்தெடுத்தார்கள்.  அவர்களிடம் கடிதத்தைக் கொடுத்து அல்லாஹ்வின் தூதர் {ஸல்} அவர்கள் இஸ்லாமிய தூதுத்துவச் செய்தியின் தூதுவர்களாக அனுப்பி வைத்தார்கள்” என்று இமாம் வாக்கிதீ (ரஹ்), இமாம் தபரீ (ரஹ்), இமாம் இப்னு ஹஜர் அல் அஸ்க்கலானீ (ரஹ்) ஆகிய வரலாற்று ஆசிரியர்கள் தங்களின் நூல்களில் பதிவு செய்திருக்கின்றார்கள்.  عن ابن عباس ـ رضي الله عنهما : ( أن النبي ـ صلى الله عليه وسلم ـ كتب إلى قيصر يدعوه إلى الإسلام، وبعث بكتابه إليه دحية الكلبي ، وأمره أن يدفعه إلى عظيم بصرى ليدفعه إلى قيصر، فإذا فيه :  " بسم الله الرحمن الرحيم، من محمد بن عبد الله ورسوله، إلى هرقل عظيم الروم، سلام على من اتبع الهدى: أما بعد، فإني أدعوك بدعاية الإسلام، أسلم تسلم يؤتك الله أجرك مرتين، فإن توليت عليك إثم الأريسيِّين، { قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَى كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلا نَعْبُدَ إِلا اللَّهَ وَلا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ }(آل عمران64) )( البخاري ) .  ذكر الواقدي أن رسول الله ـ صلى الله عليه وسلم ـ كتب إلى النجاشي كتابا، وأرسله مع عمرو بن أمية الضمري ، فيه:  ( بسم الله الرحمن الرحيم، من محمد رسول الله إلى النجاشي ملك الحبشة، أسلم أنت، فإني أحمد إليك الله، الذي لا إله إلا هو، الملك القدوس، السلام المؤمن، المهيمن، وأشهد أن عيسى ابن مريم، وروح الله، وكلمته ألقاها إلى مريم البتول، فحملت به، فخلقه من روحه، ونفخه، كما خلق آدم بيده، وإني أدعوك إلى الله وحده لا شريك له، والموالاة على طاعته، وأن تتبعني، وتؤمن بالذي جاءني، فإني رسول الله، وإني أدعوك وجنودك إلى الله عز وجل، وقد بلغت ونصحت، فاقبلوا نصيحتي، والسلام على من اتبع الهدى ).  كتاب النبي ـ صلى الله عليه وسلم ـ إلى المقوقس ملك مصر   ذكر الواقدي أن النبي ـ صلى الله عليه وسلم ـ كتب إلى المقوقس، مع حاطب بن أبي بلتعة : ( بسم الله الرحمن الرحيم: من محمد بن عبد الله إلى المقوقس عظيم القبط، سلام على من اتبع الهدى، أما بعد: فإني أدعوك بداعية الإسلام، أسلم تسلم، وأسلم يؤتك الله أجرك مرتين، فإن توليت فإن عليك إثم القبط ، { قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَى كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئاً وَلا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضاً أَرْبَاباً مِنْ دُونِ اللَّهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ }(آل عمران:64) ) .  كتاب النبي ـ صلى الله عليه وسلم ـ إلى كسرى ملك فارس   وقد أرسله النبي ـ صلى الله عليه وسلم ـ مع عبد الله بن حذافة ـ رضي الله عنه ـ كما ذكر الواقدي ، وكان فيه:  ( بسم الله الرحمن الرحيم، من محمد رسول الله إلى كسرى عظيم فارس، سلام على من اتبع الهدى وآمن بالله ورسوله، وشهد أن لا إله إلا الله وحده لا شريك له وأن محمدا عبده ورسوله، أدعوك بدعاية الله، فإني أنا رسول الله إلى الناس كافة، لأنذر من كان حيا ويحق القول على الكافرين، أسلم تسلم ، فإن أبيت فعليك إثم المجوس ) .  அவ்வகையில், திஹ்யத்துல் கலபீ (ரலி) அவர்களை ரோமுக்கும், அப்துல்லாஹ் இப்னு ஹுதாஃபா (ரலி) அவர்களை பஹ்ரைன் மற்றும் பாரசீகத்திற்கும், ஹாதப் இப்னு அபீ புல்தஃ (ரலி) அவர்களை மிஸ்ருக்கும், அம்ர் இப்னு உமைய்யா (ரலி) அவர்களை அபீசீனியாவிற்கும், ஹபீப் இப்னு ஜைத் (ரலி) அவர்களை ரோமின் இன்னொரு பகுதிக்கும் இஸ்லாமிய அழைப்பை ஏந்திய கடிதத்தைக் கொடுத்து அனுப்பினார்கள்.  قال الطبري في تاريخه : " وقد اختلف تلقي الملوك لهذه الرسائل، فأما هرقل والنجاشي والمقوقس، فتأدبوا وتلطفوا في جوابهم، وأكرم النجاشي والمقوقس رسل رسول الله - صلى الله عليه وسلم -، وأرسل المقوقس هدايا إلى رسول الله ـ صلى الله عليه وسلم ـ .  وأما كسرى لما قريء عليه الكتاب مزقه، فعن ابن عباس ـ رضي الله عنهما ـ: ( أن رسول الله ـ صلى الله عليه وسلم ـ بعث بكتابه إلى كسرى مع عبد الله بن حذافة السهمي ، فأمره أن يدفعه إلى عظيم البحرين، فدفعه عظيم البحرين إلى كسرى، فلما قرأه مزقه ) .  இமாம் தபரீ (ரஹ்) அவர்கள் குறிப்பிடும் போது “அல்லாஹ்வின் தூதர் {ஸல்} அவர்கள் கொடுத்தனுப்பிய கடிதத்திற்கு பதில் பலவாறாக இருந்தது. ரோமபுரியின் ஹிர்கல் மன்னரும், மிஸ்ரின் மகூகஸ் மன்னரும், அபீசீனியாவின் நஜ்ஜாஷி மன்னரும், கடிதம் கொண்டு சென்ற தூதுவர்களிடம் அழகிய முறையில் நடந்து, நபி {ஸல்} அவர்களுக்கு அன்பளிப்புகள் வழங்கி அழகிய முறையில் பதில் கடிதமும் கொடுத்தனுப்பினார்கள்.  பாரசீகத்தின் கிஸ்ரா மன்னரும், பஹ்ரைன் மன்னரும் தூதரிடம் மிக மோசமாக நடந்து கொண்டதோடு கடிதத்தை கிழித்தும் அராஜகத்தோடு நடந்து கொண்டனர்.  ( நூல்: அல் இஸாபா, அத்தாரீஃக் லி த்தபரீ, அத்தாரீஃக் லில் வாக்கிதீ )  ஆகவே, சமஸ்கிருதம் அல்ல உலகின் எந்தவொரு மொழியையும் மனித குலத்திற்கு பயன் தருகிற வகையில், இஸ்லாமிய மார்க்கத்தை பிற மொழி சார்ந்த மக்களுக்கு அறியச் செய்யும் வகையில் அதைக் கற்றுக் கொள்வதை இஸ்லாம் தடுக்க வில்லை. எதிரான நிலைப்பாடும் கொண்டிருக்க வில்லை என்பதை தெளிவாக உலக அரங்கிற்கு அறிவிக்கும் அதே வேளையில் மொழி ரீதியான பாகுபாடுகளை, மொழி ரீதியான வெறியை மக்களுக்கு மத்தியில் திணிப்பதை மடமைத்தனம், அறியாமைக் கால அறிவீனம் என்று பிரகடனப் படுத்துகின்றது.  நபி (ஸல்) அவர்கள் அரபு மொழி பேசும் சமூகத்தில் பிறந்தார்கள். உலகிலேயே அரபுகள் போன்று மொழி வெறி பிடித்தவர்கள் அன்றைக்கு இருந்ததில்லை.  தம்மை அரபுகள் எனக் கூறிக் கொண்டே அந்தச் சமுதாயம் ஏனைய மொழி பேசுவோரை அஜமிகள் (வாயில்லாத ஜீவன்கள்) என்றே குறிப்பிட்டனர். மற்ற மொழி பேசும் மக்களை மக்களாகக் கூட அவர்கள் கருத முன்வரவில்லை.   மற்றவர்களின் மொழியை வாயில்லா ஜீவன்களின் சப்தமாகத் தான் அவர்கள் மதித்தார்கள்.  மொழி வெறி பிடித்து அலைந்த அந்தச் சமுதாயத்தில் பிறந்த நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்கள் தமது இறுதிப் பேருரையில்.....  حدثنا ‏ ‏إسماعيل ‏ ‏حدثنا ‏ ‏سعيد الجريري ‏ ‏عن ‏ ‏أبي نضرة ‏ ‏حدثني ‏ ‏من ‏‏سمع خطبة رسول الله ‏ ‏صلى الله عليه وسلم ‏ ‏في وسط ‏ ‏أيام التشريق ‏ ‏فقال (( يا أيها الناس ألا ‏ ‏إن ربكم واحد وإن أباكم واحد ألا لا فضل لعربي على أعجمي ولا ‏ ‏لعجمي على عربي ولا لأحمر على أسود ولا أسود على أحمر إلا بالتقوى هذا الحديث قد رواه الإمام أحمد بن حنبل في ( باقي مسند الأنصار - رقمه 22391 ):   ”மக்களே! அரபு மொழி பேசுகின்ற எவருக்கும் அரபு மொழி பேசாத எவரையும் விட எந்தச் சிறப்பும் கிடையாது” என்று பிரகடனம் செய்தார்கள்.  தமது தாய் மொழியே அரபு மொழியாக இருந்தும் தமது மொழிக்குக் கூட எந்தச் சிறப்பும் கிடையாது என்று பிரகடனம் செய்த ஒரே தலைவர் நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்கள் தான்.  இறைவனின் பார்வையில் எந்த மொழியும் வேறு எந்த மொழியையும் விட சிறந்ததில்லை என்பதை இஸ்லாத்தை விட வேறெந்த மதங்களும், சமயங்களும் இந்த அளவுக்கு மிகத் தெளிவாக அறிவிக்க வில்லை என்பதே மறுக்க முடியாத உண்மையாகும்.  அல்லாஹ் விளக்கத்தைத் தருவானாக! ஆமீன்! ஆமீன்!! யாரப்பல் ஆலமீன்!!! வஸ்ஸலாம்!!!  சுதந்திர தினத்தைப் பற்றி பேச விரும்புபவர்கள் நம்முடைய முந்தைய சுதந்திர தின பதிவுகளைப் பார்த்து பேசிக்கொள்ளுங்கள்!